Powiedzieć „tak”: w sądzie, konsulacie czy w kościele? Ważne, żeby skompletować dokumenty

08 marca 2017 13:28

Udostępnij
na Facebooku

Aby wziąć ślub w Norwegii, trzeba pamiętać o wielu dokumentach. fotolia.com - royalty free

O tym, czy możemy wziąć ślub w Norwegii, decyduje urząd podatkowy. To tam trzeba złożyć wszystkie dokumenty, aby uzyskać pozwolenie na zawarcie małżeństwa.

Coraz częściej na forum Mojej Norwegii pojawiają się pytania dotyczące wymagań, jakie trzeba spełnić, aby móc wziąć ślub w Norwegii.

Procedury nie są skomplikowane, jednak zebranie wszystkich niezbędnych dokumentów zajmuje dużo czasu, dlatego najlepiej zacząć ich kompletowanie minimum 4-5 miesięcy przed ślubem.

Urząd podatkowy decyduje o pozwoleniu na ślub

W Norwegii całą dokumentację związaną z zawieraniem związku małżeńskiego trzeba złożyć w lokalnym Urzędzie Podatkowym (Skattetaten). To Skatteetaten decyduje o tym, czy para spełnia wszystkie niezbędne warunki, aby wziąć ślub w Norwegii. Wydanie decyzji trwa około 2-3 tygodni, ale najlepiej zadbać o ten dokument minimum 4 miesiące przed ceremonią ślubu. Certyfikat z urzędu jest niezbędny – bez niego para nie będzie mogła wziąć ślubu. Wydany dokument jest ważny przez 4 miesiące.

Jeśli ślub w Norwegii chce wziąć dwoje obywateli Polski, to przede wszystkim muszą posiadać pozwolenie na stały pobyt w tym kraju.

reklama | kup tutaj »

Reklama

Lista niezbędnych dokumentów

Pierwszym krokiem w kierunku zawarcia małżeństwa jest wypełnienie wniosku własnego, tzw. Egenerklæring. Znajdują się tam podstawowe informacje kontaktowe, o kraju pochodzenia, dane o przyszłym małżonku oraz – co najważniejsze – informacja o tym, gdzie odbędzie się ceremonia zawarcia małżeństwa.

Dodatkowo do wniosku własnego należy dołączyć dwa oświadczenia o świadkach (Forlovererklæring) wypełnione przez osoby, które znają przyszłych małżonków, po jednym od każdej ze stron.

Dokumenty niezbędne do dostarczenia do Skatteetaten

Osoby, które chcą wziąć ślub, ale były już wcześniej w związku małżeńskim, muszą mieć również wypełnić oświadczenie o zmianie stanu cywilnego (Erklæring om skifte). Jeśli osoby rozwiodły się w innym kraju niż Norwegia, to ich rozwód musi być uznany przez wojewodę (fylkesmannen) właściwego dla miejsca zamieszkania tej osoby. Wniosek może być pobrany ze strony fylkesmannen.no.

Wyjątkiem jest rozwód na terenie kraju nordyckiego, pod warunkiem, że oboje małżonków zamieszkiwało ten kraj i byli jego obywatelami w momencie uzyskania rozwodu.

Inne zaświadczenia, jakie trzeba dostarczyć do Urzędu Podatkowego, to dokument poświadczający wiek i tożsamość osoby składającej wniosek – na przykład paszport lub akt urodzenia. Akt musi być potwierdzony przez norweski urząd, np. NAV lub urząd gminy i przetłumaczony na norweski u tłumacza przysięgłego.

Polacy muszą mieć dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego

Przyszli małżonkowie spoza Norwegii, muszą mieć również zaświadczenie stwierdzające brak przeciwwskazań do zawarcia małżeństwa za granicą, które uzyskuje się w urzędzie stanu cywilnego właściwego ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania w Polsce. Kosztuje ono 38 złotych i jest ważne przez 3 miesiące. Takie zaświadczenie można również uzyskać w polskim konsulacie – kosztuje 481 koron i jest ważne przez 6 miesięcy.

Dokumenty wymagane do wydania zaświadczenia stwierdzające brak przeciwwskazań do zawarcia małżeństwa za granicą:

- dokumenty tożsamości pary
- zapewnienie (druk dostępny w urzędzie)
- oryginały aktów urodzenia* obojga przyszłych małżonków
- jeśli było wcześniej zawarte małżeństwo, które ustało, należy przedłożyć dokument stwierdzający ustanie małżeństwa, np.: polski akt małżeństwa z adnotacją o rozwodzie lub ustaniu małżeństwa, akt zgonu byłego małżonka
- oryginał dokumentu potwierdzającego stan cywilny przyszłego małżonka oraz oryginał dokumentu stwierdzającego, że małżonek może zawrzeć małżeństwo

* międzynarodowe odpisy polskich aktów urodzenia/małżeństwa wydane przed 1 marca 2015 r. nie będą uwzględniane w konsulacie.

Podobnie jak w przypadku aktu urodzenia, zaświadczenie z polskiego urzędu trzeba przetłumaczyć i dostarczyć do Skatteetaten zarówno tłumaczenie norweskie, jak i oryginał dokumentu.

Dodatkowo, do Urzędu Podatkowego trzeba dostarczyć potwierdzenie legalności pobytu w Norwegii. Taki dokument można dostać na policji w Norwegii.

Dokumentacja spoza nordyckich krajów musi być poświadczona apostille przez władze państwa, w którym zostały wydane.

Apostille to pieczątka poświadczająca ważność dokumentu urzędowego.

Dokładnie takie same procedury obowiązują w przypadku, gdy ślub chce zawrzeć obywatel Polski posiadający pozwolenie na stały pobyt z obywatelem Norwegii.

Ślub cywilny w sądzie pierwszej instancji

W Norwegii ślubów cywilnych udziela sędzia sądu pierwszej instancji (tingrett) z funkcją notariusza (notarius publicus).

Po otrzymaniu decyzji o pozwoleniu na ślub, trzeba ją jak najszybciej dostarczyć do sądu, w którym ma odbyć się ceremonia. Można ją dostarczyć osobiście lub wysłać pocztą. Możliwe jest również zaznaczenie w Egenerklæring, że urząd ma przekazać dokumenty bezpośrednio do sądu.

Ślub w konsulacie

W przypadku dwojga obywateli Polski, ślubu może również udzielić konsul.

Osoby, które chcą wziąć ślub w Konsulacie, muszą tam dostarczyć: dowody osobiste, skrócone odpisy aktów urodzenia, pisemne zapewnienia, w których przyszli małżonkowie stwierdzają, iż nie wiedzą o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa (do uzupełnienia w Urzędzie), kserokopie paszportów lub dowodów świadków, zezwolenie na zawarcie małżeństwa oraz, w przypadku gdy jedno z małżonków jest rozwiedzione – odpis aktu małżeństwa z adnotacją o jego ustaniu, unieważnieniu albo stwierdzeniu jego nieistnienia albo odpis aktu małżeństwa z dokumentem potwierdzającym jego ustanie lub unieważnienie albo dokumentem potwierdzającym stwierdzenie nieistnienia małżeństwa.

Zawarcie związku małżeńskiego w Konsulacie

Małżeństwo może być zawarte najwcześniej 30 dni po złożeniu zapewnień małżeńskich przed Konsulem oraz nie później niż 180 dni od tej daty.

Ślub w Konsulacie oraz przekazanie przez nich dokumentów do Polski w celu wystawienia polskich odpisów aktu małżeństwa kosztuje 4 802 korony.

Czytaj także: Rozwód „ponad granicami”. Lepszy w Polsce czy w Norwegii?

Ślub kościelny

Aby wziąć ślub kościelny w Norwegii, trzeba udać się do parafii znajdującej się w pobliżu miejsca zamieszkania. Warto jednak skontaktować się z polskim Ministerstwem Spraw Zagranicznych, które może skierować bezpośrednio do polskiego księdza stacjonującego za granicą. Kapłan powinien udzielić parze informacji na temat dalszych przygotowań, które są podobne to tych w Polsce.

Para musi mieć świadectwo chrztu i bierzmowania, dowód tożsamości oraz w przypadku ślubu konkordatowego, zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zawarcia małżeństwa.

Później, podczas trzech spotkań z kapłanem, zostanie spisany protokół przedmałżeński, odbędą się dwie spowiedzi przedślubne, zostanie przeprowadzony egzamin ze znajomości głównych prawd wiary, oraz ksiądz wraz z parą omówią przebieg ceremonii.

Warto pamiętać, że aby wziąć ślub w kościele katolickim w Norwegii, trzeba być jego członkiem.

Reklama

Komentarze:

Od najnowszych

Od najstarszych

Od najnowszych

Joanna Kuchnicka

13-10-2019 22:46

Sikkorka napisał:
co jesli nie ma sie d’nummer, tzn przyjechalo sie z Polski i nie pracuje?

tzn tyle samo co przyjechało się nagle do Polski i się nie pracuje.

Zgłoś

Odpowiedz

Onty_Ja_Gabriel_3.

13-10-2019 20:42

Sikkorka napisał:
Egenerklaring - co jesli nie ma sie d’nummer, tzn przyjechalo sie z Polski i nie pracuje? Czy możesz wytłumaczyć, co twoim zdaniem to słowo oznacza w twoim konkretnym prrzypadku?
To znaczy z Norweskiego na polski.
Ponieważ ten zwrot, ma co najmniej, kilka znaczeń w zależności od zdania głównego w którym zostało użyte!!!.