Nauka – do paszportu klucz? Prawie wszyscy zdali test na norweskie obywatelstwo

By zdać ten test, należy odpowiedzieć poprawnie na 24 z 32 punktowanych pytań. Statsborgrerprøve ułożony jest po norwesku, więc siłą rzeczy stanowi też sprawdzian umiejętności językowych (na poziomie A2). Zamiast niego można też podejść do samfunnskunnskapsprøve – ten test jest dostępny w 23 wersjach językowych, ale jeżeli podchodzi się do niego z myślą o obywatelstwie, również należy zdawać go w języku norweskim. Warto wiedzieć, że pierwszy z tych testów w norweskiej wersji językowej jest prostszy.

Pytania obu testów dotyczą między innymi rynku pracy, życia rodzinnego czy historii Norwegii. Przykładowo można natknąć się na pytanie typu: „Kiedy w Norwegii odkryto złoża ropy naftowej?”, „Ile trwa zwykle tydzień pracy?”, „Do której z poniższych organizacji międzynarodowych należy Norwegia?”. Materiały pomagające w przygotowaniu się do egzaminów można znaleźć tutaj.

Warto przejrzeć tę stronę nawet jeśli nie myśli się o obywatelstwie, przyda się wszystkim uczącym się języka lub chcącym po prostu poczuć się pewniej w Norwegii. Poza statsborgrerprøven należy też zdać egzamin ustny z języka norweskiego norskprøve na poziomie B1.

Jak wyglądają inne wymogi pozwalające uzyskać obywatelstwo norweskie? Odpowiedź, jak to często bywa w przypadku prawa, brzmi: to zależy. I to od całkiem sporej liczby różnych czynników.

Nawet od powyżej opisanego wymogu opanowania języka na poziomie B1 można wskazać kilka wyjątków. Otóż wystarczy poziom A2 na przykład jeśli jest się bezpaństwowcem lub przekroczyło się 55. rok życia i otrzymuje się rentę (uføretrygd).

Załóżmy tu sytuację pochodzącej z Polski osoby w wieku produkcyjnym (18-67 lat), która przyjechała nad fiordy jako osoba dorosła, nie pozostaje w związku małżeńskim lub w konkubinacie z Norwegiem lub Norweżką, nie studiowała w Norwegii ani nie była karana. W takim przypadku należy być w stanie udokumentować czas swojego pobytu w Norwegii wynoszący przynajmniej 8 z poprzednich 11 lat, przy czym ostatnie trzy lata muszą być czasem pobytu nieprzerwanego, tzn. nie można wyjeżdżać z Norwegii na dłużej niż dwa miesiące.

Czas ten może jednak ulec skróceniu przy osiągnięciu odpowiednio dużych dochodów, wynoszących około 350 tysięcy koron rocznie (szczegóły tutaj).

Skrócenie czasu potrzebnego do ubiegania się o norweskie obywatelstwo może mieć miejsce także wtedy, jeśli pozostaje się w związku małżeńskim lub zarejestrowanym nieformalnym (chodzi o bycie „registrert partner” lub „samboer”) z obywatelem bądź obywatelką Norwegii – wtedy czas ów to 5 lat w ciągu poprzedzających 10, w tym ostatnie trzy lata – nieprzerwanie.

Co ciekawe, wniosek o obywatelstwo może złożyć też rodzic ubiegający o obywatelstwo dla swojego dziecka w wieku powyżej 12 lat. Wtedy czas przebywania w Norwegii to 5 z ostatnich 7 lat, w tym ostatnie trzy – nieprzerwanie.

Warto dokładnie sprawdzić swoją sytuację na stronie UDI, czyli norweskiego Urzędu ds. Cudzoziemców. Cała procedura to wydatek kilku tysięcy koron, wysiłek i stres. Jednak i Polska, i Norwegia dopuszczają posiadanie podwójnego obywatelstwa – jeżeli da się to zrobić, czemu nie mieć dwóch „domów”?

Źródła: UDI, samfunnskunnskap.no, Klar Tale, Aftenposten