Na co zaszczepić psa?

W Norwegii szczepi się zazwyczaj psy przeciw parwowirozie, żółtaczce, nosówce i kaszlowi kenelowemu.

Jeśli pies nie jest przywożony z zagranicy, ani nie ma z Norwegii wyjeżdżać, nie ma obowiązku szczepienia go (za wyjątkiem Svalbardu, o czym na końcu artykułu). Pewne szczepienia są jednak zalecane, a niekiedy wymagane przez organizatorów imprez z udziałem psów.

Najczęstsze poważne choroby

Nosówka (norw. valpesyke, czyli dosłownie choroba szczenięca) to choroba na którą zapadają nie tylko szczenięta, ale i psy dorosłe. Jest bardzo zaraźliwa. Przykładowo w Finlandii doszło parę lat temu do epidemii nosówki, w wyniku której wiele niezaszczepionych psów zdechło. W Norwegii nie było epidemii nosówki już od wielu lat. Nosówkę wywołuje paramyksowirus. Szczepienie daje stosunkowo dobrą ochronę.

Zakaźne zapalenie wątroby (norw. smittsom leverbetennelse, innymi słowy żółtaczka), jak sama nazwa wskazuje atakuje wątrobę. Wywoływane jest przez adenowirusy.

Jeśli pies nie wyjeżdża z kraju i mało przebywa poza domem, szczepienie go nie jest konieczne. Fot. AnjaPetrol/pixabay.com

 

Nosówka i zakaźne zapalenie wątroby to dwie najpoważniejsze choroby, na które chorują psy w Norwegii. Wymagane jest zatem szczepienie przeciwko nim psów, które mają być szkolone, mają brać udział w zawodach (w przypadku niektórych zawodów, np. wyścigów takich jak Finnmarksløpet, obowiązkowe są także szczepienia na parwowirozę i kaszel kenelowy), wystawach lub mają mieszkać w budzie, psiarni itp., a nie w domu.

Aby pies młodszy niż rok miał ważne świadectwo szczepienia, przy ostatnim szczepieniu musi mieć co najmniej 12 tygodni. W przypadku psów starszych po raz pierwszy podaje się szczepionkę gdy pies ma około 1 roku i nie później niż w ciągu 12 miesięcy od poprzedniego szczepienia.

Jeśli pies był zaszczepiony mając ponad rok, szczepienie można potem odnawiać co trzy lata. W przypadku pierwszego szczepienia pies dostanie świadectwo szczepienia najwcześniej po dwóch tygodniach.

W Norwegii podaje się psom szczepionkę dwuwalentną na nosówkę i zakaźne zapalenie wątroby (HCC) lub czterowalentną, na nosówkę, zakaźne zapalenie wątroby, parwowirozę i kaszel kenelowy na raz.

Szczepienia na najpopularniejsze choroby wymagane są m. in. od psów biorących udział w zawodach takich jak np. wyścigi psich zaprzęgów. Na zdjęciu książę Haakon, kierujący zaprzęgiem podczas Finnmarksløpet. Fot. SnowDanzer/Wikipedia

 

Pozostałe często występujące choroby psów

Parwowiroza psów (norw. parvo) wywoływana jest przez wirusa, który atakuje jelita zwierzęcia. Objawy to najczęściej krwawa biegunka o nieprzyjemnym zapachu, która bardzo osłabia psa. Parwowirus występuje w Norwegii. Jeśli pies zostanie zaszczepiony będzie na niego całkowicie odporny, albo przynajmniej choroba będzie mieć łagodny przebieg. U psów niezaszczepionych choroba może mieć przebieg ciężki, a niekiedy nawet zakończyć się śmiercią.

Kaszel kenelowy (norw. kennelhoste) to w zasadzie zbiorcze określenie zaraźliwych infekcji górnych dróg oddechowych u psów, które mogą być wywoływane przez różne bakterie i wirusy.

W Norwegii stosuje się jedynie szczepionki na wirusa paragrypy oraz bakterię Bordetella bronchiseptica, ale to właśnie one najczęściej powodują kaszel kenelowy. Szczepionka daje w większości przypadków dobrą ochronę. Najlepsze efekty uzyskuje się, podając szczepionkę psu bezpośrednio do nosa, by chronić błony śluzowe górnych dróg oddechowych, przez które zarazki dostają się do organizmu, jednak w przypadku części psów występują przy takim szczepieniu działania niepożądane, tak więc alternatywnie można podać szczepionkę w formie tradycyjnego zastrzyku. Aby pies był chroniony przed kaszlem kenelowym szczepienie należy powtarzać co roku.

Na kaszel kenelowy często zapadają psy, które w chłodnych miesiącach przebywają na dworze, np. śpią w budzie. Fot. brittgow/Flickr.com

 

Wyjazd z psem za granicę

Jeśli właściciel psa chce go zabrać ze sobą za granicę do innego kraju niż Szwecja (albo jeśli przyjeżdża do Norwegii z psem z innego kraju niż Szwecja), pies musi zostać zaszczepiony na wściekliznę (norw. rabies ew. potocznie hundegalskap). Pierwszą szczepionkę można podać psu po ukończeniu przez niego trzech miesięcy.

Weterynarze zalecają również szczepienie psów na leptospirozę (norw. leptospirose), zwłaszcza w przypadku wyjazdów z pupilem do krajów w basenie Morza Śródziemnego i do Europy Wschodniej, gdzie, w przeciwieństwie do Norwegii, choroba ta występuje dość często. Ponadto leptospirozy należą do chorób, którymi może od zwierzęcia zarazić się człowiek. Szczepienie przeciwko leptospirozie wykonuje się etapami. Szczepienie podstawowe to dwa zastrzyki wykonywane w odstępie 3-4 tygodni, potem szczepienie należy powtarzać co 6 -12 miesięcy, gdyż ochrona jaką daje szczepionka nie jest trwała.

Fot. Jakub Hałun/Wikimedia Commons

 

Svalbard

Na Svalbardzie wszystkie psy, bez wyjątku, szczepione są obowiązkowo przeciwko wściekliźnie. Prowadzona jest też surowa kontrola zdrowotna wszystkich psów przewożonych z tego arktycznego archipelagu na kontynent.

Źródło: dyreklinik.no, forskning.no

Zdjęcie nagłówkowe: Bartłomiej Derski/Wikimedia.commons