Podróż za jeden uśmiech i 800 złotych. Autostopem przez Norwegię [ZDJĘCIA]

Mimo zdziwienia, jakie w większości norweskich kierowców wywołuje widok osoby stojącej przy drodze z plecakiem i wyciągniętym kciukiem: „od lat siedemdziesiątych nikt już tu tego nie robi!" – to standardowy tekst, jakim nas witano – kraj fiordów to świetne miejsce dla autostopowiczów. Jazda autostopem, po norwesku haiking, przebiega zazwyczaj sprawnie. Podczas podróży po południu Norwegii oraz wycieczki z Trondheim na Lofoty na okazję czekałyśmy średnio kilkadziesiąt minut, nigdy więcej niż trzy godziny, a gdy przemarznięte i przemoknięte wracałyśmy z deszczowego Hardangervidda, nie zdążyłyśmy nawet zdjąć plecaków i zacząć machać kciukiem – stop złapał się właściwie sam!

Norwescy kierowcy na ogół chętnie się zatrzymują oraz służą radą, polecając miejsca, które warto zwiedzić (do moich najlepszych autostopowych wspomnień należy podróż z przemiłym staruszkiem w drodze do Kristiansand, który sam zaproponował, że jeżeli się nie spieszymy, pokaże nam swoje rodzinne Arendal – był naprawdę szczęśliwy, kiedy się zgodziłyśmy i z dumą prezentował nam najpiękniejsze zakątki miasta). Niektórym wydaje się jednak, że taki sposób podróżowania jest bardzo niebezpieczny – pewna starsza para usilnie namawiała nas, żebyśmy dalszą podróż odbyły już autobusem lub pociągiem.

Autostop to dość nieprzewidywalny środek transportu. Dlatego zawsze warto założyć najgorszy scenariusz – zarezerwować sobie kilka godzin więcej na dotarcie do celu oraz zaopatrzyć się w fundusze na awaryjne noclegi lub bilety na autobus. My najczęściej podróżowałyśmy z namiotem i, korzystając z dobrodziejstw norweskiego Allemannsretten, mogłyśmy zawsze rozbić go nieopodal drogi, jeśli nie udało nam się przed zmierzchem dotrzeć do celu.

Pozytywne nastawienie przyciąga pozytywne wydarzenia? Być może to naciągana teoria, ale czasami się sprawdza. Jak podczas naszej podróży na Lofoty, gdy dosłownie pięć minut po tym, jak powiedziałam: „Fajnie by było, jakby podjechała teraz po nas taka wypasiona fura" (co moja towarzyszka podróży skwitowała: „Nie wymyślaj, grunt, żeby coś podjechało!"), zatrzymał się obok nas najnowszy model Tesli z eleganckimi skórzanymi siedzeniami, prowadzony przez sympatycznego golfistę, który jak się okazało, ma firmę… w Polsce.

Podróż autostopem po północnej Norwegii to niezapomniane przeżycie. Dużo niezagospodarowanej przestrzeni, kilometry dróg biegnących wśród dziewiczej przyrody, trudne warunki atmosferyczne – teoretycznie na północy trudniej złapać okazję, ponieważ ruch jest tam zdecydowanie mniejszy niż na północy kraju. Jednak właśnie dlatego widok autostopowicza budzi w wielu jeżdżących tamtędy kierowcach poczucie odpowiedzialności – nie wiadomo przecież, jak długo ten biedak będzie tu stał, zanim nadjedzie kolejny samochód! „Stopowanie" na północy zimą to raczej nie jest najlepszy pomysł, przez resztę roku również warto pamiętać o ciepłym ubraniu i dobrej kurtce przeciwdeszczowej.

Choć Norwegia uchodzi za bezpieczny kraj, także tu obowiązuje podstawowa zasada: nie lekceważ swojej intuicji. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy złe przeczucia odnośnie osoby proponującej podwózkę – zrezygnuj! Bezpieczeństwo zwiększa także podróżowanie we dwójkę, niektórzy autostopowicze wsiadając do auta, wysyłają także rodzinie lub znajomym jego numery rejestracyjne. Dokumenty i rzeczy wartościowe trzymaj zawsze przy sobie. Pomyśl także o tym, czy jako autostopowicz nie stwarzasz zagrożenia na drodze – warto założyć coś kolorowego, żeby poprawić swoją widoczność, stań w miejscu, w którym kierowca będzie mógł bezpiecznie się zatrzymać.

Najlepiej rozpocząć łapanie stopa na wylotówce – wydostań się z centrum miasta i stań przy drodze, która prowadzi do twojego celu. Zadanie ułatwić może wypisanie nazwy miejscowości, do której zmierzasz np. na kawałku kartonu. Przyda ci się też mapa – dzięki niej będziesz mógł kontrolować, czy kierowca na pewno zmierza w wybranym przez ciebie kierunku lub, jeśli nie posługujesz się swobodnie norweskim i napotkasz na problemy komunikacyjne, będziesz mógł po prostu pokazać, dokąd chciałbyś dojechać i porozumieć się z kierowcą.

Nie chodzi tu o dorzucanie się do kosztów paliwa czy prezenty dla kierowców. Często osoby, które zatrzymują się, widząc autostopowiczów, podróżują samotnie i liczą na towarzystwo, które umili im drogę. Większość kierowców chętnie zagaduje pasażerów, chociaż mi zdarzyło się kiedyś jechać z milczącym Norwegiem, który odezwał się, dopiero gdy dotarliśmy na miejsce, pytając, gdzie dokładnie nas wysadzić. Postaraj się, żeby podwożące cię osoby mogły po powrocie do domu powiedzieć najbliższym, że dzięki tobie ich podróż była ciekawsza i przyjemniejsza!