Polacy w Norwegii
Spokojne życie na obczyźnie
22
fotolia.pl - royalty free
– W Polsce jest tak, jakbyś do sprintu startował, a ktoś cię za szelki trzymał – mówi Jerzy, który kilkanaście lat temu przeprowadził się z rodziną do Norwegii.
W domu Zofii i Jerzego już od progu wita gości zapach świeżo upieczonego piernika. W salonie stoi choinka. Nieprzystrojona. Czeka na 6-letnią wnuczkę, która lada dzień przyjedzie z Polski z mamą. – Kiedyś powiedziałem sobie, że zamieszkam tu na stałe – mówi Jerzy uśmiechając się. Ale droga do realizacji tego marzenia nie była prosta.
Reklama
Niełatwe początki
56-letni dziś Jerzy w latach 90-tych zaczął przyjeżdżać do kraju fiordów co wakacje jako pracownik fizyczny. Nierzadko spał w samochodzie i jadł jedzenie z puszki, ale dzięki temu mógł odkładać więcej pieniędzy. W Polsce pracował jako górnik, a po pracy korespondencyjnie uczył się angielskiego. Podczas sezonowych wyjazdów zaprzyjaźnił się z pewną norweską rodziną u której pracował.
– Na przełomie 2000 roku sporo pisało się o zapotrzebowaniu Norwegii na pielęgniarki i oni zaproponowali mi wtedy: „Jerzy, skoro twoja żona jest pielęgniarką, może przyjedziecie tutaj na stałe?” – wspomina.
Małżeństwo zdecydowało się na przeprowadzkę w 2003 roku, kiedy syn skończył gimnazjum, a córka rozpoczynała studia. – W wieku 43 lat, nie znając żadnego języka, przyjechałam do obcego kraju i po 5-miesięcznym kursie przygotowawczym oraz językowym mogłam pracować jako pielęgniarka – wyjaśnia Zofia, i dodaje: – To wymagało ode mnie ogromnego samozaparcia, choć nie ukrywam, że były momenty zwątpienia. Mąż i syn mogli zamieszkać w Norwegii legalnie dopiero kiedy zdobyłam pracę.
Dziś 55-letnia Zofia mówi po norwesku biegle, ale pamięta czasy, kiedy całe mieszkanie było obklejone karteczkami z norweskimi słówkami. – Na początku pomagali nam zaprzyjaźnieni Norwedzy. Wynajęli mieszkanie, pożyczyli najpotrzebniejsze sprzęty domowe, a nawet garnki. Od początku spotkaliśmy się z ogromną życzliwością – wspomina. Z czasem Jerzy dostał pracę w firmie ogrodniczej, a syn Jan, po prawie dwuletnim przygotowaniu językowym (nauka norweskiego i angielskiego), poszedł do norweskiej szkoły średniej.
Początkowo był zachwycony przeprowadzką i, jak mówi, „wyjazdem z dziury, jaką było małe górnicze miasteczko”, ale później mocno odczuł trudności związane z dopasowaniem się do nowego środowiska. – W szkole przekonałem się, że Norwedzy to „zimny naród” i ciężko być przez nich zaakceptowanym, jeśli nie mówisz bardzo dobrze po norwesku, a zwłaszcza, jeśli jesteś „ze Wschodu” – wspomina Jan, który dzisiaj pracuje w Norwegii jako inżynier.
– Na przełomie 2000 roku sporo pisało się o zapotrzebowaniu Norwegii na pielęgniarki i oni zaproponowali mi wtedy: „Jerzy, skoro twoja żona jest pielęgniarką, może przyjedziecie tutaj na stałe?” – wspomina.
Małżeństwo zdecydowało się na przeprowadzkę w 2003 roku, kiedy syn skończył gimnazjum, a córka rozpoczynała studia. – W wieku 43 lat, nie znając żadnego języka, przyjechałam do obcego kraju i po 5-miesięcznym kursie przygotowawczym oraz językowym mogłam pracować jako pielęgniarka – wyjaśnia Zofia, i dodaje: – To wymagało ode mnie ogromnego samozaparcia, choć nie ukrywam, że były momenty zwątpienia. Mąż i syn mogli zamieszkać w Norwegii legalnie dopiero kiedy zdobyłam pracę.
Dziś 55-letnia Zofia mówi po norwesku biegle, ale pamięta czasy, kiedy całe mieszkanie było obklejone karteczkami z norweskimi słówkami. – Na początku pomagali nam zaprzyjaźnieni Norwedzy. Wynajęli mieszkanie, pożyczyli najpotrzebniejsze sprzęty domowe, a nawet garnki. Od początku spotkaliśmy się z ogromną życzliwością – wspomina. Z czasem Jerzy dostał pracę w firmie ogrodniczej, a syn Jan, po prawie dwuletnim przygotowaniu językowym (nauka norweskiego i angielskiego), poszedł do norweskiej szkoły średniej.
Początkowo był zachwycony przeprowadzką i, jak mówi, „wyjazdem z dziury, jaką było małe górnicze miasteczko”, ale później mocno odczuł trudności związane z dopasowaniem się do nowego środowiska. – W szkole przekonałem się, że Norwedzy to „zimny naród” i ciężko być przez nich zaakceptowanym, jeśli nie mówisz bardzo dobrze po norwesku, a zwłaszcza, jeśli jesteś „ze Wschodu” – wspomina Jan, który dzisiaj pracuje w Norwegii jako inżynier.
Powody wyjazdu
Pomimo początkowych trudności, Zofia i Jerzy dziś przywołują jedynie te dobre wspomnienia. I nie zmieniliby by swojej decyzji.
Pamiętam dobrze, że życie w Polsce to było codzienne boksowanie się i liczenie każdej złotówki do wypłaty. Jakbyś startował do sprintu i ktoś trzymał cię za szelki.
Po 20 latach małżeństwa, przy dwóch pensjach, mieli mieszkanie na kredyt w małym bloku i używany samochód. Jednakże nie tylko finanse zadecydowały o wyjeździe. – Można powiedzieć, że chodziło o ogólny brak pomysłu i perspektyw na życie w Polsce. Nie czuliśmy się przywiązani do miejsca, w którym żyliśmy, zresztą daleko od rodzin – wyjaśnia Zofia. – Szukaliśmy swojego miejsca na Ziemi i padło na Norwegię. Oboje byliśmy zachwyceni tamtejszą przyrodą i spokojem życia – dodaje i pokazuje zdjęcia, które Jerzy przywoził z wakacyjnych wyjazdów.
Małe sukcesy
Dom kupili już po dwóch latach stałej pracy w Norwegii. – Wtedy wzięcie kredytu nie było problemem, jeśli miałeś stałą pracę. Dziś jest trudniej, bo banki stały się ostrożniejsze względem obcokrajowców – tłumaczy Jerzy i dodaje, że teraz przyjeżdża więcej osób, które zamiast uczciwie pracować, kombinują.
– Kiedyś spotkanie Polaka było atrakcją, zawsze nawiązywało się rozmowę. Teraz to norma – mówi Zofia. Pamięta, że po przyjeździe poprzez polski Kościół nawiązali kontakty z polsko-norweskimi małżeństwami, z którymi przyjaźnią się do dziś. Nawiązali także wiele znajomości z Norwegami, co, jak przyznaje Zofia, było istotne ze względu na referencje.
– Byliśmy zauroczeni ich otwartością i życzliwością. Nigdy nie odczuliśmy tego, że przyjechaliśmy tu jako obcy – mówi Zofia, i wyjaśnia, że inaczej czasami ma się sprawa z Norwegami, którzy cię nie znają i patrzą jedynie przez pryzmat obcego.
– Kiedyś spotkanie Polaka było atrakcją, zawsze nawiązywało się rozmowę. Teraz to norma – mówi Zofia. Pamięta, że po przyjeździe poprzez polski Kościół nawiązali kontakty z polsko-norweskimi małżeństwami, z którymi przyjaźnią się do dziś. Nawiązali także wiele znajomości z Norwegami, co, jak przyznaje Zofia, było istotne ze względu na referencje.
– Byliśmy zauroczeni ich otwartością i życzliwością. Nigdy nie odczuliśmy tego, że przyjechaliśmy tu jako obcy – mówi Zofia, i wyjaśnia, że inaczej czasami ma się sprawa z Norwegami, którzy cię nie znają i patrzą jedynie przez pryzmat obcego.
Z perspektywy czasu Zofia ocenia wyjazd jako sukces. Mają duży dom z ogrodem, w którym może sadzić ulubione kwiaty. Stać ich było na kupno nowego samochodu i utrzymanie dzieci na studiach. Przez cały czas wspierają także finansowo rodzinę. – Tęskno nam jedynie za wnuczką, ponieważ córka po studiach postanowiła zostać w Polsce – wyjaśnia kobieta, i szybko dodaje, że dziś, w czasach Internetu i tanich linii lotniczych, kontakt jest znacznie ułatwiony.
Może tęskni mi się jedynie za polskimi jabłkami, białym serem czy takimi zwykłymi targami warzywnymi, jakie można spotkać w Polskich miastach.
Co dalej?
– Z jednej strony człowiek chciałby wrócić na starość, tam, gdzie się urodził. Zbudować wcześniej dom i zostawić coś po sobie – mówi Jerzy, zapytany o plany na przyszłość. Zofia oceniając sytuację z perspektywy pielęgniarki zauważa jednak, że życie na starość w Norwegii jest jednak lepsze pod względem opieki medycznej. – Planujemy powrót za 10 lat, kiedy przejdę na norweską emeryturę. Chcemy wybudować dom w mojej rodzinnej wiosce – tłumaczy Zofia. – Będziemy w spokoju cieszyć się Polską, żyjąc za godne pieniądze.
Moja Norwegia poleca
Cała Norwegia
Praca dla operatorów dźwigów
Przejdź do ogłoszenia
Cała Norwegia
Przejdź do ogłoszenia
Viken
Poszukiwany Monter Wentylacji
Przejdź do ogłoszenia
Oslo, okręg miasta, Oslo
Praca dla Malarzy/Maler
Przejdź do ogłoszenia
Oslo, okręg miasta
Polski Psychotraumatolog w Oslo
Przejdź do ogłoszenia
Trøndelag, Trondheim
Kierowca autobusu
Przejdź do ogłoszenia
Oslo, okręg miasta
EU-KONTROLL , WYMIANA SZYB , CHIPTUNINNG ECUSOFT
Przejdź do ogłoszenia
Viken
Cieśla / stolarz /murarz - Akershus
Przejdź do ogłoszenia
Cała Norwegia
Poszukuję osoby z językiem norweskim w celach biznesowych .
Przejdź do ogłoszenia
Cała Norwegia
Business Development Specialist - (Norwegian market)
Przejdź do ogłoszenia
Reklama
To może Cię zainteresować
1
26-12-2015 19:56
0
0
Zgłoś
26-12-2015 19:43
1
0
Zgłoś
26-12-2015 19:30
0
0
Zgłoś
26-12-2015 19:21
0
0
Zgłoś
26-12-2015 18:54
0
0
Zgłoś
26-12-2015 18:50
0
0
Zgłoś
26-12-2015 18:37
1
0
Zgłoś
26-12-2015 13:58
0
-1
Zgłoś
26-12-2015 01:12
1
0
Zgłoś
25-12-2015 18:46
0
-1
Zgłoś