Na śniadanie gryte, na obiad samosy. Kulturowa mieszanka w norweskiej kuchni

Tradycja tradycją, ale zmiany są nieuniknione. Także jeśli chodzi o kuchnię. Wraz z dużymi możliwościami podróżowania oraz wzmożonej migracji do Norwegii przywieziono przepisy z przeróżnych zakątków świata. Norwegowie zaś, jako naród otwarty, chętnie próbują nowych smaków. Zapytaliśmy kilkoro norweskich znajomych o ich doświadczenia kulinarne. Co odpowiedzieli?

– Zanim poznałam męża, większość norweskich tradycyjnych przepisów przekazały mi mama i babcia. Gryte (pol. coś w rodzaju owsianki) na śniadanie i matpakke (pol. pudełko z jedzeniem) do pracy były u mnie na porządku dziennym. Potem poznałam Aloka, i zaczęła się prawdziwa celebracja smaków, kolorów i zapachów. W kuchni pojawiły się egzotyczne przyprawy, jak: kardamon, imbir, kolendra, anyż. Wśród wielu przepysznych potraw, które przyrządza mój mąż, dla mnie numerem jeden są samosy. Małe pierożki z ciasta filo, wypełnione ziemniakami, groszkiem i przyprawami lub mięsne z jagnięciną, czosnkiem i przyprawami. Po prostu przepyszne.

– Mój mąż pracuje jako szef kuchni w jednej z restauracji, ale jest również niezaprzeczalnym królem kulinarnym w naszym domu. Ja gotuję bardzo rzadko – wyznaje Marie. Kobieta uwielbia tureckie potrawy. Jej faworytami są shoarma z kurczakiem, humus oraz lokum, czyli słodki, różany przysmak. Marie dodaje, że śniadania są jej domeną, przygotowuje na nie norweskie dania. Na stole pojawia się brązowy ser (brunost), gryte i jogurty. Natomiast obiadami zajmuje się jej mąż. – Dania są sycące i pyszne. Zajadają się nimi także wszyscy nasi goście – dodaje Marie.

– Moją żonę Manikam poznałem podczas wycieczki do Indonezji, i tam właśnie skradła moje serce potrawą zwaną pilaw oraz deserem pisang goreng. Są to smażone banany. Teraz, kiedy mieszkamy w Norwegii, żona również rządzi w kuchni. Ja nie mam nic przeciwko. Jemy bardzo zdrowo. Manikam używa bardzo dużo zielonych, liściastych warzyw – Tom Ole mówi, że dzięki takim potrawom ma więcej energii oraz dużo lepsze wyniki badań. Czuje się i wygląda młodziej.

Marus mówi, że jego żona jest wspaniałą kucharką. – Kiedy mieszkała w swoim kraju, jej rodzina nie miała zbyt wiele. Dlatego teraz troszczy się z wielką dbałością zarówno o mnie, jak i o swoich rodziców i młodszą siostrę, którzy obecnie mieszkają z nami – dodaje. Specjalnością Azemry jest pieczona jagnięcina podawana jako gulasz z sosem warzywnym. Oboje lubią też przyrządzać owoce morza, które w Somalii również są bardzo popularne.

Macie ochotę na nowe smaki? Zamieszczamy przepis na indyjskie samosy według Aloka!

Ciasto:

– 230 gramów mąki tortowej
– 1,5 łyżeczki soli
– 60 gramów oleju rzepakowego
– 5-6 łyżek zimnej wody

Nadzienie:

– 4 łyżki oleju roślinnego
– 2 łyżeczki nasion kolendry
– cebula drobno posiekana
– 1,5  łyżeczki drobno posiekanego świeżego imbiru
– 7 ziemniaków, ugotowanych, obranych i pociętych na 0,5 cm kostki
– 90 gramów ugotowanego groszku
– 2 zielone papryczki chili, posiekane
– 1,5 łyżeczki przyprawy garam masala
– 1 łyżka soku z cytryny
– 2 łyżeczki soli

Przygotowanie ciasta:

Wymieszaj mąkę i sól w dużej misce. Na środku zrób wgłębienie i wlej olej. Weź trochę mąki z olejem na dłoń i ucieraj wszystko drugą dłonią. Cała mąka musi być równo pokryta olejem. Do mąki z tłuszczem wlej 6 łyżek wody i wymieszaj. Ugniataj ciasto przez 10 minut, a następnie umieść je pod zwilżonym ręcznikiem i pozostaw na pół godziny.

Przygotowanie nadzienia: Na patelni rozgrzewaj olej przez 2 minuty. Dodaj nasiona kolendry i smaż, aż zbrązowieją. Dodaj cebulę i imbir. Smaż 4-5 minut. Dodaj ziemniaki i groszek, zamieszaj i smaż przez około 10 minut. Zdejmij patelnię z ognia. Przygotowanie samosów: Wyjmij ciasto i ugniataj przez minutę. Uformuj wałek ok. 12 mm i potnij na równe części. Z każdej uformuj kulki. Wszystkie kulki rozwałkuj na okrągłe 15 cm placki. Przetnij każdy placek na połowę. W ten sposób uzyskasz placki na 2 samosy. Nadziewaj samosy i sklejaj brzegi. Smaż ok. 12 minut na pateli, aż się zrumienią.

Smacznego!