„Hva er klokka?”, czyli jak połapać się w norweskich godzinach [KĄCIK NORWESKIEGO #2]
![„Hva er klokka?”, czyli jak połapać się w norweskich godzinach [KĄCIK NORWESKIEGO #2]](https://images.mncdn.pl/images/articles/b77de63fd105f247749fe5ebe712fda30bcc852b.jpg?resizeimage=w:500,r:1.77,t:c)
Podając godzinę pierwszą, zawsze użyjemy formy liczebnika „ett”. pixnio.com / CC0 Creative Commons
Hva er klokka?
Oto podstawowe zasady
Jeśli mamy równo godzinę drugą, powiemy klokka er to lub den er to.
Podając godzinę pierwszą, zawsze użyjemy formy liczebnika „ett” – klokka er ett.
Przykłady:
Klokka er ti over tolv. (12:10)
Den er fjorten over sju. (7:14)
Pierwszą umowną granicę na zegarze stanowi kwadrans, czyli „kvart”. Jeśli jest godzina 5:15, powiemy: Klokka er kvart over fem (kwadrans po piątej).
Czas na odrobinę matematyki
Najprościej mówiąc – od szesnaście do dwadzieścia dziewięć po pełnej godzinie należy powiedzieć, ile minut brakuje do wpół do. W tym celu trzeba zapamiętać wyrażenie „på halv”, czyli „do wpół do”.
Przykłady:
Klokka er fem på halv tre. (14:25)
Den er ti på halv elleve. (10:20)
Stosując tradycyjny sposób podawania godzin, używamy systemu 12-godzinnego. Jeśli zegar wskazuję godzinę dziesiątą wieczorem, powiemy dlatego „klokka er ti”, a nie „klokka er tjueto”.
Przykłady:
Klokka er halv fire. (3:30)
Den er halv sju. (18:30)
Warto zwrócić też uwagę na wymowę: w wyrazie „halv” litera „v” pozostaje niema.
Przykłady:
Klokka er fem over halv seks. (17:35)
Den er ti over halv ti. (9:40)
Patrząc na ostatnią część zegara, przyda się na pewno wyrażenie „za piętnaście”, czyli norweskie „kvart på”. Powiemy na przykład: Klokka er kvart på fem (16:45).
Słowo „kvart” możemy też zastąpić po prostu „femten”, mówiąc „klokka er femten på fem”.
W ostatniej części zegara Polacy po raz kolejny nie powinni mieć specjalnych problemów – powiemy bowiem za dziesięć trzecia lub za dwanaście druga. W tym przypadku wystarczy przyimek „på”, czyli „do”.
Przykłady:
Klokka er sju på tre. (2:53)
Den er ti på fem. (16:50)
Norweskie „på” myli się często z polskim „po” ze względu na taką samą wymowę. Znaczenie jest jednak zupełnie inne: odpowiednikiem polskiego „po” będzie norweskie „over”, a z kolei norweskie „på” oznacza polskie „do” lub „za”.

To może Cię zainteresować