17

Wiele osób wymaga, aby obcokrajowcy na norweskiej ziemi uczyli się norweskiego, jeśli zamierzają tu pracować i żyć.

Wielu z nich zaczyna naukę tak szybko jak to możliwe, podczas gdy inni stawiają na język ojczysty i znajomość angielskiego. Nie zawsze to wystarczy, ale w takim razie co my możemy zrobić, aby pomóc im w tej sytuacji?

Nowe badanie instytutu Fafo potwierdza część kwestii, nad którymi wielu z nas się zastanawiało. Okazuje się, że mieliśmy rację. Obecnie na norweskiej ziemi jest więcej osób z Europy Wschodniej niż wcześniej i słyszymy, szczególnie Polaków, ale także obywateli krajów bałtyckich, rozmawiających ze sobą w norweskich miejscach pracy i w kolejkach sklepowych, gdy pchają przed sobą wózek z zakupami.

Podczas gdy Polacy jeszcze kilka lat temu byli synonimem zdolnych zbieraczy truskawek, którzy przyjeżdżali do Norwegii, by w ciągu paru letnich miesięcy zarobić swoją roczną pensję, obecnie ich większa część pracuje w Norwegii w wielu zawodach przez okrągły rok i wielu z nich „zapuściło tu korzenie”. Wielu zabrało także ze sobą rodziny i dobytek, i zdecydowało się na osiedlenie się na norweskiej ziemi. Z integracją z norweskim społeczeństwem radzą sobie oni zazwyczaj na własną rękę, gdy już postanowili zostać tu na dłużej.

Język zawsze jest pewnym wyzwaniem, ale większość osób sama uczy się rozumieć i być rozumianymi. Natomiast ci, którzy zamierzają być w Norwegii tylko na krótką chwilę jako pracownicy sezonowi, bez szczególnych zamiarów na posiadanie stałej i bezpiecznej przyszłości zawodowej, poświęcają mniej siły, by przyswoić sobie nasz dziwny język. W końcu znając angielski także można zajść daleko – jednak nie zawsze wystarczająco daleko.

Właśnie ten problem pokazuje bardzo wyraźnie badanie Fafo. Około 3 700 dyrektorów „typowych” firm zatrudniających pracowników sezonowych, z takich branż jak konstrukcyjno – budowlana, przemysłowa i hotelowo – restauracyjna, zostało zapytanych o szereg spraw związanych z rekrutowaniem pracowników z Europy Wschodniej. 35% z nich korzysta z pracy takich pracowników, co jest wzrostem o 15 % w ciągu 3 lat. Wynajmowanie pracowników, a nie zatrudnianie ich na stałe, zwiększyło się z 38 do 45 %. 3 lata temu 37 % przedsiębiorstw zatrudniało pracowników z Europy Wschodniej, obecnie jest to 67 %.

Naturalny skutek takiej sytuacji bardzo dobrze odzwierciedla badanie – 70% dyrektorów przedsiębiorstw odpowiedziało twierdząco na pytanie, czy pracownicy z nowych krajów UE mogą powodować problemy językowe w miejscu pracy. Szczególnie dotyczy to kwestii BHP pomimo tego, że Norwegia i kraje EOG mają w zasadzie takie same przepisy z tym związane. Potwierdza to tylko, że nie wszystkie kraje przykładają taką samą wagę do nauczania i praktykowania przepisów BHP.

Problemy językowe i braki w znajomości przepisów związanych z bezpieczeństwem mogą mieć fatalne skutki w miejscu pracy. Znajdzie się na to parę przykładów. Rozumienie wszystkich dookoła siebie, umiejętność komunikowania się, przyswojenie sobie ważnej wiedzy w postaci przepisów, zasad i instrukcji jest jedyną drogą do prawidłowego wypełniania zasad BHP i innych procedur. Może jest to tak proste, jak określa to Veidekke (norweski koncern budowlany): Językiem w pracy jest norweski i wszyscy ci, którzy chcą tu zostać, muszą być zmotywowani, aby się go nauczyć. Ponadto BHP jest kluczową kwestią na budowie i wszyscy, niezależnie od tego, jakim językiem się posługują, powinni przejść szkolenie BHP. Proste i logiczne.

Badanie Fafo potwierdza także inną ważną kwestię

Żyjemy w kraju, który przez dziesięciolecia stawał się państwem wielokulturowym. Ci, którzy jeszcze tego nie zauważyli, musieli być pogrążeni w głębokim śnie. Veidekke i z pewnością wiele innych firm, jest tego świadome, i dlatego wypracowało praktykę i szkolenia, które mają zapewnić to, co najważniejsze, czyli bezpieczeństwo dla wszystkich osób w miejscu pracy. A jeśli oferta gruntownej nauki języka norweskiego miałaby kosztować parę koron więcej, na pewno jest to bardzo dobra inwestycja na przyszłość.

Źródło: www.frifagbevegelse.no