Czego jeszcze nie wiecie o wilkach?

marta.anna.domzalska@gmail.com

26 września 2014 15:37

Udostępnij
na Facebooku

Oto cztery mity dotyczące wilków, o których prawdopodobnie nie wiedzieliście. Jakie są? Skąd pochodzą? Odpowiedź znajdziecie w artykule.

Wilki budzą strach, są wolne, dzikie i niezależne. Nie chcemy spotykać ich na swojej drodze, ale chętnie obserwujemy je w filmach lub na fotografiach. To zwierzęta zagadkowe, wydają się niebezpieczne. A jakie są naprawdę?

wikipedia.org

1. Wilki są niebezpieczne

Wilki nie są naturalnym wrogiem człowieka, nie często więc ich atakują. Współcześnie, w Indiach odnotowuje się przypadki, w których wilki zabijają dzieci. Dzieje się tak w miejscach o dużej gęstości zaludnienia, gdzie nie występuje wiele drapieżników, a ludzie śpią pod gołym niebem ze względu na uciążliwe upały.

flickr.com/Ellie Attebery

2. Norweskie wilki są pochodzenia rosyjskiego

Dzisiejsza populacja wilka to potomkowie wilków fińsko – rosyjskich. W naturalny sposób wilki przywędrowały z Finlandii i Rosji na tereny południowej Norwegii i południowej Szwecji. Nie jest to jedyny przykład wędrówek tych zwierząt. Na przykład, wilki urodzone w Hedmarku, także przenoszą się na nowe tereny i pokonują te same odległości co zwierzęta przybyłe z terenów Finlandii i Rosji.

wikipedia.org

3. Wilki są odrobinę nieśmiałe

Badania prowadzone w Norwegii wykazują, że wilki zwykły unikać ludzi. Można powiedzieć, że są trochę nieśmiałe.

Zdarza się, że wilki są widywane w pobliżu osad ludzkich. Zdarza się to głównie wiosną, wczesnym latem lub późną zimą, kiedy to zwierzęta migrują i są zmuszone do pokonywania dużych odległości. Z pewnością wolałyby poruszać się wyłączenie po bezludnych pustkowiach, ale nie zawsze mają taką możliwość.

flickr.com/Robert Dewar

4. Populacja wilka wymknęła się spod kontroli

To nieprawda. Szczegółowe spisy populacji tych zwierząt są prowadzone od 1978 roku. Każdej zimy spisuje się wszystkie wilcze pary oraz ich potomstwo. Dzięki temu, możliwe jest stworzenie dokładnego drzewa genealogicznego poszczególnych osobników.

Zimą 2013 roku w Skandynawii odnotowano aż czterdzieści wilczych miotów. Zeszły rok wzbogacił Skandynawię w około 400 szwedzko – norweskich osobników.