Historia
Oslo świętuje podwójną rocznicę. 100 lat temu przestało być Kristianią
Po 1814 roku Norwegia nie podlegała już panowaniu duńskiemu. picryl.com/public domain
W tym roku mija 400 lat od założenia Christianii i 100 lat od decyzji o zmianie nazwy miasta z powrotem na Oslo. Podwójna rocznica będzie obchodzona w stolicy przez cały rok, ale kulminacja programu nastąpi jesienią.
– Oczywiście nie będziemy świętować pożaru, ale skorzystamy z okazji, aby poznać historię Oslo. Ważne jest, aby wiedzieć, co dzieje się na ulicach, którymi chodzimy na co dzień – mówi radna ds. kultury w Oslo Anita Leirvik North w rozmowie z NTB.
Jak feniks z popiołów?
Nawiązała do wielkiego pożaru, który nawiedził Oslo w 1624 roku. Było ono wówczas gęsto zabudowanym, małym drewnianym miasteczkiem, w którym mieszkało około 3 tys. mieszkańców. Znajdowało się w miejscu dzisiejszej starówki. Wieczorem 17 sierpnia 1624 roku w Oslo doszło do jednego z największych pożarów, jakie kiedykolwiek doświadczyło. Trwał pełne trzy dni i prawie całe miasto obróciło się w popiół.
Król Danii i Norwegii Chrystian IV podjął decyzję o odbudowie miasta za twierdzą Akershus, na obszarze znanym dziś jako Kvadraturen. Nowe miasto nazwał od swojego imienia: Christiania. 300 lat później – w 1924 r. – Storting podjął decyzję o zmianie nazwy miasta z powrotem na pierwotną, Oslo.
To jest rok Oslo
Wszystko to zostanie w tym roku uczczone z hukiem podczas wielkiej podwójnej rocznicy, wydarzeniu o nazwie Oslo2024. Władze miasta przeznaczyły na nie własne środki. Program obejmuje cały rok, ale główna część imprezy odbędzie się jesienią. Oprócz debat na temat przeszłości, teraźniejszości i przyszłości Oslo odbędzie się szereg wykładów historycznych. W Oslo Nye odbędzie się jubileuszowy spektakl, a na terenie twierdzy oprócz kina plenerowego powstanie teatr na świeżym powietrzu.
Świąteczna pocztówka z dawnego Oslo, rok 1927. wikimedia.org/ Nasjonalbiblioteket/ https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/deed.en
Po 1814 roku Norwegia nie podlegała już panowaniu duńskiemu. – To poczucie narodowe nabrało nowego charakteru po całkowitym uniezależnieniu się Norwegii od Szwecji w 1905 roku. A potem równie szybko pojawiły się pomysły na zmianę nazw, które miały swoje korzenie w zjednoczeniu z Danią – mówi emerytowany profesor Jan Eivind Myhre z wydziału historii na UiO dla NTB .
W sylwestrową noc zmianie nazwy towarzyszyły bicie dzwonów, piski parowców w porcie, wystrzały armatnie oraz wielka aktywność na ulicach i w kawiarniach.
Większość okręgów zmieniła nazwę, np. z Kristians amt na Oppland, natomiast Jarlsberg i Larviks amt stały się Vestfold. Następnie skupiono się na miastach o duńskich nazwach. Christiania została zamieniona na Kristiania, ale debata na temat powrotu do Oslo osiągnęła punkt kulminacyjny. W 1924 r., w 300-lecie, uznano, że jest to odpowiednia okazja do przywrócenia średniowiecznej nazwy. Została przyjęta latem 1924 roku i weszła w życie o północy 1 stycznia 1925 roku.
Źródło: NTB
Reklama
To może Cię zainteresować